Studenci o BCS

Jak to możliwe, że w jednym miejscu znalazłam aż tak wiele wspaniałych osób? Wyciągnęłam jeden wniosek – czapka nie jest dla normalnych ludzi. Trzeba mieć fioła, być rąbniętym, zbzikowanym, zwariowanym, niezrównoważonym, postrzelonym, stukniętym – nadzwyczajnym, żeby nadawać się do tego towarzystwa.

Teraz noszenie czapki jest rzadkością, przez co wzbudza większą sensację. Ciągle jednak można spotkać ludzi, którzy potrafią ją zidentyfikować. Częściej jednak słyszę, że wyglądam jak kolejarz – uwielbiam moją czapkę za ten granatowy odcień, ale tak, nachalnie kojarzy się z koleją. Niektórzy dowcipnisie wołają za mną „ciuch ciuch”. Pewnemu ulotkarzowi zrobiłam cały wykład na temat czapek studenckich (bardzo mu się zresztą spodobał ten pomysł).

Bartosz Maciejewski – jedna z najbardziej zasłużonych osób dla czapki, wielki fanatyk i praktyk folkloru studenckiego. Bartosz przebył 14-godzinną podróż, by dotrzeć na karczmę piwną 2.10.2010, na której byli obecni goście z Belgii!

Szukałam jej przez całe moje studia. Nagle – jest! Mówią, że reaktywowana. Niezupełnie. Trochę przyszywana, trochę reaktywowana. Czapka studencka UJ.